تکامل فرايند قورباغه‌هاي سياهِ چرنوبيل
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۵۰۹۵۶
خبرگزاری آریا-فراوان شدن قورباغه‌های سیاه در پاسخ به تشعشات چرنوبیل نشان‌دهنده تغییر تکاملی قورباغه‌ها در پاسخ به این حادثه است.
به گزارش خبرگزاری آریا، حادثه‌ای که سال 1986 در رآکتور شماره چهار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل رخ داد، بزرگ‌ترین انتشار مواد رادیواکتیو در محیط زیست در تاریخ بشر را رقم زد.
تأثیر مواجهه حاد با مقادیر زیاد تشعشات برای محیط زیست و جمعیت انسانی شدید بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تشعشع می‌تواند به مواد ژنتیکی موجودات زنده آسیب بزند و جهش‌های مضر ایجاد کند. اگرچه یکی از جالب‌ترین موضوعات پژوهشی در چرنوبیل تلاش برای تشخیص این موضوع است که آیا برخی از گونه‌ها واقعاً برای زندگی با تشعشات سازگاری پیدا کرده‌اند.
همانند آلاینده‌های دیگر، تشعشع می‌تواند عامل انتخابی بسیار قوی باشد و موجوداتی را انتخاب کند که دارای مکانیسم‌هایی هستند که بقای آنها را در مناطق آلوده به مواد رادیواکتیو افزایش می‌دهد.
کار پژوهشی دانشمندان در چرنوبیل در سال 2016 آغاز شد. آن سال، دانشمندان در نزدیکی رآکتور هسته‌ای آسیب‌دیده چند قورباغه درختی شرقی (Hyla orientalis) را پیدا کردند که رنگ سیاه غیرعادی داشتند. رنگ روی پشت این گونه معمولاً سبز روشن است، اگرچه گاهی نمونه‌های تیره‌تری نیز پیدا می‌شوند.
ملانین علت رنگ تیره بسیاری از موجودات است. اما چیزی که کمتر شناخته شده این است که این دسته از رنگدانه‌ها می‌توانند اثرات منفی ناشی از تابش ماوراء بنفش را نیز کاهش دهند. علاوه بر این، همان‌طور که در قارچ‌ها نشان داده شده است، نقش محافظتی ملانین می‌تواند به تشعشات یونیزه‌کننده نیز گسترش پیدا کند.
ملانین بخشی از انرژی تشعشع را جذب و آن را پراکنده می‌کند. همچنین، ملانین می‌تواند مولکول‌های یونیزه‌شده درون سلول مانند گونه‌های فعال اکسیژن را پیدا کرده و خنثی کند. به خاطر این عملکردها، احتمال اینکه فردی که درمعرض تابش قرار گرفته است، دچار آسیب سلولی شود، کاهش پیدا می‌کند و شانس بقای فرد افزایش پیدا می‌کند.
پس از شناسایی اولین قورباغه‌های سیاه در سال 2016، دانشمندان تصمیم گرفتند نقش رنگ‌بخشی ملانین را در حیات وحش چرنوبیل مطالعه کنند. آنها بین سال‌های 2017 تا 2019 رنگ قورباغه‌های درختی شرقی را در نواحی مختلف شمال اوکراین به‌طور دقیق بررسی کردند.
در طول این سه سال، دانشمندان رنگ پوست ناحیه پشت بیشتر از 200 قورباغه نری را که در 12 آبگیر مختلف پیدا کرده بودند، تجزیه‌و‌تحلیل کردند. میزان آلودگی رادیواکتیو در این مکان‌ها متفاوت بود. این مکان‌ها شامل برخی از رادیواکتیوترین مناطق روی زمین بود، اما همچنین چهار مکان خارج از منطقه ممنوعه چرنوبیل را نیز شامل می‌شد که سطوح تشعشعات آنها طبیعی بود که به‌عنوان کنترل مورد استفاده قرار گرفتند.
مطالعه پژوهشگران نشان می‌دهد قورباغه‌های درختی چرنوبیل نسبت‌به قورباغه‌های خارج از منطقه رنگ بسیار تیره‌تری دارند و همان‌طور که دانشمندان در سال 2016 هم متوجه شدند، برخی از آنها قیرگون هستند. این الگوی رنگ به سطح تشعشی که امروزه قورباغه‌ها تجربه می‌کنند، ارتباطی ندارد. رنگ تیره قورباغه‌ها، ویژگی قورباغه‌های درون یا نزدیک آلوده‌ترین مناطق در زمان حادثه است.
نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد قورباغه‌های چرنوبیل ممکن است در پاسخ به تشعشعات، فرایند تکاملی سریعی را پشت سر گذاشته باشند. در این سناریو، قورباغه‌هایی که در زمان حادثه رنگ تیره‌تری داشتند (که در حالت معمول تعداد کمی از جمعیت را شامل می‌شوند)، به خاطر اثرات محافظتی ملانین از برتری برخوردار بودند. قورباغه‌های تیره بهتر از قورباغه‌های روشن از تشعشات جان سالم به در بردند و با موفقیت بیشتری تولیدمثل کردند.
بیش از ده نسل قورباغه از زمان این حادثه گذشته است و فرایند انتخاب طبیعی ممکن است توضیح دهد که چرا اکنون قورباغه‌های تیره در منطقه ممنوعه چرنوبیل نوع غالب قورباغه‌ها هستند.
مطالعه قورباغه‌های سیاه چرنوبیل اولین قدم برای درک بهتر نقش محافظتی ملانین در محیط‌های متأثر از آلودگی رادیواکتیو است. علاوه بر این، این مطالعه در‌هایی را رو به کاربرد‌های امیدوارکننده در حوزه‌های متنوعی نظیر مدیریت زباله‌های هسته‌ای و اکتشافات فضایی می‌گشاید.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: قورباغه قورباغه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۵۰۹۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در چه حالتی دایناسورها بار دیگر به چرخه حیات برمی‌گردند؟
به گزارش همشهری آنلاین، برخی از جانوران هم بر اثر بلایای طبیعی عظیم از بین رفته و منقرض شده‌اند؛ نمونه واضح آن هم دایناسورها هستند؛ موجودات ماقبل تاریخی که گفته می‌شود، به‌دلیل برخورد یک شهاب‌سنگ بزرگ به زمین منقرض شده‌اند. ولی حالا رئیس پژوهشگاه رویان به‌صورت تلویحی به این نکته مهم اشاره کرده که علم چنان پیشرفتی داشته است که می‌توان نسل دایناسورها را احیا کرد.
احیای جانوران منقرض‌شده
دکتر عبدالحسین شاهوردی در یک برنامه تلویزیونی گفت: «علم نشان داده که می‌تواند چنین دستکاری‌هایی را انجام دهد و حیوانی را که سال‌ها پیش منقرض‌شده، با به‌دست آوردن بخشی از آن و دسترسی به سلول‌هایش، دوباره احیا و تکثیر کند.»
فرایند احیا
احیای یک جانور از طریق سلول یک فرایند پیچیده و شگفت‌انگیز است که توسط مکانیسم‌های مختلف درون سلولی انجام می‌شود.
سلول‌ها واحدهای اصلی ساختاری و عملکردی هر جانور هستند. زمانی که یک جانور مرده است، سلول‌های آن دچار تغییرات فیزیولوژیکی می‌شوند. با احیای یک جانور، فرایندهای سلولی مختلف فعال می‌شوند. این شامل مواردی مانند تولید انرژی (ATP) توسط میتوکندری، ساخت پروتئین‌های جدید توسط ریبوزوم و تکثیر سلولی برای جبران سلول‌های مرده می‌شود.
یکی از مراحل اصلی در احیای یک جانور، تکثیر سلولی است. در این فرایند، سلول‌های مرده جایگزین می‌شوند تا بازسازی بافت‌ها و اعضا امکان‌پذیر شود. این فرایند می‌تواند توسط سلول‌های استخوانی، ماهیچه‌ای، یا سایر انواع سلول‌هایی که قادر به تکثیر هستند، انجام شود.
هنگامی که یک جانور مرده، احیا می‌شود، سیستم‌های عملکردی اعضا وانضمامات نیز نیاز به بازیابی دارند. به‌عنوان مثال، اگر قلب یک جانور مرده شود، انجام تکنیک‌های احیای قلبی، اعمال داروهای مؤثر، یا حتی جراحی ممکن است لازم باشد تا قلب دوباره به درستی کار کند.
با احیای یک جانور، نیازهای تنفسی و عملکرد مغز نیز باید پشتیبانی شود. این شامل اطمینان از تامین اکسیژن بافت‌ها و سلول‌ها و همچنین بهبود عملکرد مغز و سیستم عصبی مرکزی است.
بیشتر بخوانید:
این دایناسورهای خونخوار از میمون ها باهوش تر بوده‌اند؟
ردپای دایناسورها در ایران
دکتر مجید میرزایی، دانشیار فسیل‌شناسی از دانشگاه زنجان به همشهری گفت: «موضوع آثار و بقایای به‌جا مانده از جانوران ماقبل تاریخ، به‌خصوص دایناسورها را در ایران باید به دو بخش ردپا و آثار استخوانی تقسیم کرد. بخش نخست که به مشاهده آثار ردپای دایناسورها در ایران مربوط می‌شود، بیشتر و متنوع‌تر است. در بخش دوم هم تنها اثر استخوانی کشف‌شده در منطقه شمال کرمان به یک نمونه از دندان دایناسور منحصر و محدود می‌شود. این تنها اثری است که می‌توان با اطمینان به آثار اسکلتی دایناسورها در ایران نسبت داد و قطعا احتمال پیداکردن آثار بیشتر هم وجود دارد.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند